Waren The Old Boys hersteld van vorige week? Wie zat er nog in de ziekenboeg? Dat waren belangrijke vragen voor de eerste uitwedstrijd ooit van onze H1. Uw verslaggever trof zondagochtend om half tien een uitgeslapen en vrijwel volledig team aan. Op één na had iedereen de zware wedstrijd van vorige week overleefd! De verwachtingen voor de wedstrijd van deze week waren laag gespannen. Laag omdat we tegen Apeliotes moesten, zoals u weet zijn dat studenten. Wij verwachten dus dat we met name conditioneel volledig door het zand moesten kruipen…
Aangezien Nijmegen voor drie kwart dicht zat hadden we, samen met drie supportersbussen vol lege stoelen, een behoorlijke reis achter de rug voordat we ter plaatse ook nog eens minstens 15 minuten moesten lopen om bij het veld te komen. Het valt bij HCOB dus eigenlijk wel mee. De studenten stelden ons niet teleur in ons verwachtingspatroon. Waarschijnlijk allemaal rechtstreeks uit de kroeg en driekwart te jong voor een rijbewijs. Een clubhuis in perfecte staat, even groot als onze oranje containers en op de WC een handgeschreven nuttige tip die ik hier maar niet zal herhalen… De wedstrijd vóór ons duurde en duurde (evenals dit verslag) en duurde zodat we anderhalf uur na vertrek bij HCOB wel twee minuten hadden om de stijve spieren los te slaan. Oh ja, niets geen bespreking met looplijnen meer van te voren (Apeliotes gaf aan ons verslag op ónze website gelezen te hebben – spionnen die studenten!) - en geen koffie en dus ook geen warming up… Hoe zou dat ooit goed moeten gaan? Een half A4tje verder en u heeft nog geen idee…
Maar het ging wonderbaarlijk goed! Het positiespel van onze boys werkte. Dekking in de zone in plaats van vol op de man (eh… kind). En lopen dat we moesten, kilometers, kilometers! Toch was het bij rust slechts 2-0 voor de studentenkaarthouders en dat mede omdat opa Joon het wel aardig scheen te vinden om er zelf maar een achter opa Maarten te slaan! Ach, wat waren de klein(e)kinderen blij… De tweede helft verliep zoals vorige week. HCOB was vrijwel niet te verslaan. De ene kans na de andere kregen onze jongens. Toch maar eens naar de opticien mannen? Maar het werd 2-1! Lange tijd daarna en tien strafcorners verder voor Apeliotes, allen wederom met dank aan Joon die alles, uiteraard per ongeluk…, deed om ze weg te geven, scoorde de thuisploeg 3-1 uit een rebound van een strafcorner. Maar er werd niet opgegeven! Hoewel het tempo bij veel HCOB-ers inmiddels met 75% afgenomen was, was dat bij de tegenstander ook het geval. Bovendien waren de “vrienden” van Apoliotes zo aardig om zowel binnen het veld als vanaf de bank hun studiegenoten en vandaag scheidrechters in woord en gebaar volledig aan de schandpaal te nagelen en zodoende daar meer mee bezig te zijn dan met ons. Respect boys! Jong en wild dus... HCOB bleef naar de goal zoeken en maakte met een mooie aanval de eindstand van 3-2. Resumé, min een eigen doelpunt en plus vijf grote kansen was een overwinning zeker mogelijk geweest! Prima gedaan Old Chaps! Aankomende zondag 15 uur thuis tegen … Apeliotes H3. H2 wordt H3? Klinkt ergens bekend van… Komt allen! We maken er weer een gezellige middag van met springkussen, 4 tegen 4 wedstrijdjes voor de jeugd en de rest.
Was getekend, uw verslaggever,
Piet Praatjesmaker
Er zijn nog geen reacties, plaats uw reactie hieronder